Janusz Andrzej Drob ur. się 12 lutego 1952 r. w Cycowie (koło Lublina). Po ukończeniu IV Liceum Ogólnokształcącego w Lublinie, studiował w latach 1972-1977 historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując na tej uczelni kolejno magisterium (1977 r), doktorat (1985 r.) oraz habilitację (1994 r.). Z KUL zawodowo związał się na stałe w 1981 r., podejmując pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Historii XVI-XVII wieku, kierowanej wówczas przez prof. Wiesława Müllera; jej kierownictwo objął w 2003 r. Nadto pełnił obowiązki kuratora Katedry Dydaktyki Historii i Historii Szkolnictwa (2006-2010) oraz piastował szereg funkcji administracyjnych: był dyrektorem Instytutu Historii (2995-1999), dziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych (1999-2008), kierownikiem Studiów Podyplomowych w Lubuskiej Akademii Nauczycieli w Zielonej Górze (2000-2007). Pracował w Wyższej Szkole Biznesu im. Bpa Jana Chrapka w Radomiu, której był rektorem od 2009 r. W latach 1985-1995 wielokrotnie wyjeżdżał na stypendia do Belgii, Francji i Włoch (m. in. do Rzymu: stypendium Szkoły Historycznej Włosko-Polskiej i stypendium Fundacji Lanckorońskich), podnosząc swoje kwalifikacje zawodowe.
Zainteresowania naukowe Janusza Droba, skupiały się wokół kwestii związanych z historią kultury XVI-XVII w. Zagadnieniom tym poświęcił szereg książek (Obieg informacji w Europie w połowie XVII wieku: w świetle drukowanych i rękopiśmiennych gazet w zbiorach watykańskich, Lublin 1993; Trzy zegary. Obraz czasu i przestrzeni w polskich kazaniach barokowych, Lublin 1998) i artykułów (np. Model człowieka wieku XVII w kazaniach Berarda Gutowskiego, „Roczniki Humanistyczne", 29: 1981, z. 2, s. 75-140; Prasa włoska XVII wieku jako źródło do badania obiegu i wymiany informacji, „Studia Źródłoznawcze", 34: 1993, s. 55-67; Honor i śmiech w staropolskiej kulturze szlacheckiej, w: Śmiech i łzy w kulturze staropolskiej, pod red. A. Karpińskiego, E. Lasocińskiej i M. Hanusiewicz, Warszawa 2003, s. 105-114). Ważną grupę w jego dorobku pisarskim stanowiły podręczniki historii (Historia. Czasy nowożytne. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Klasa II, zakres podstawowy, Kielce 2003; Historia. Czasy nowożytne. Podręcznik dla II klasy gimnazjum, Warszawa 2003; Historia. Czasy nowożytne . Podręcznik dla II klasy gimnazjum, Warszawa 2006; Historia - czasy nowożytne . Podręcznik dla gimnazjum, klasa II,Warszawa 2010 – współautorstwo z J. Chachajem).
Janusz Drob pomimo fizycznych ograniczeń był człowiekiem niezwykle aktywnym, poza pracą naukową działał społecznie. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku włączył się w działalność opozycyjną: był członkiem „Solidarności", współpracował z czasopismami niezależnymi „Spotkania" i „Miesiące" (kierował działem historycznym). Jego przyjaciele wspominają go jako człowieka niezwykle lojalnego, gościnnego, oddanego rodzinie: żonie Monice oraz córkom Karolinie i Weronice. Współpracownicy, pracownicy oraz studenci podkreślają jego życzliwość, kompetencje, takt oraz umiejętność negocjacji i łagodzenia konfliktów.
Prof. Janusz Drob zmarł 3 lutego 2011 r. w szpitalu w Nałęczowie po krótkiej chorobie. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie 10 lutego. Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
|