"Vita mutatur non tollitur"

Pośmiertne wystawy twórców nauki i kultury;

prezentacje postaci i ich dorobku

Biskup Jan Bernard Szlaga (1940-2012)

Jan Bernard Szlaga- sylwetka i publikacje

Biskup Jan Bernard Szlaga urodził się 24 maja 1940 roku w Gdyni. W 1947 roku rozpoczął naukę w szkole podstawowej, następnie w Collegium Leoninum w Wejherowie, od 1955 roku w Collegium Marianum w Pelplinie. Dwa lata później wstąpił do pelplińskiego Wyższego Seminarium Duchownego. 2 czerwca 1963 roku, po uzyskaniu dyspensy od wieku, przyjął święcenia kapłańskie. W 1965 roku rozpoczął studia biblistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie trzy lata później za pracę Symbolika miecza uzyskał tytuł magistra teologii oraz stopień licencjata teologii w zakresie nauk biblijnych. W 1969 roku został zatrudniony na stanowisku redaktora merytoryczno- leksykograficznego w redakcji Encyklopedii Katolickiej. Rok później doktoryzował się na podstawie rozprawy Symbolika fundamentu w Nowym Testamencie, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Feliksa Gryglewicza. Wtedy też rozpoczął zajęcia dydaktyczne jako asystent na Wydziale Teologii KUL. Odbył studia specjalistyczne w rzymskim Papieskim Instytucie Biblijnym, gdzie w 1974 roku uzyskał stopień licencjata nauk biblijnych. Dwa lata później habilitował się na Wydziale Teologii KUL przedstawiając pracę Nowość przymierza Chrystusowego według Listu do Hebrajczyków. W 1979 roku objął stanowisko docenta i kierownika Katedry Egzegezy Ksiąg Narracyjnych Nowego Testamentu, został również wybrany na prodziekana Wydziału Teologii, a w 1981 roku na dziekana. W 1983 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego na tymże Wydziale. W tym czasie sprawował również obowiązki dyrektora Konwiktu Księży Studentów. Dwukrotnie był wybierany prorektorem KUL (1984 i 1986 rok). Pracował w redakcji Encyklopedii Katolickiej, był sekretarzem generalnym Towarzystwa Naukowego Przyjaciół KUL, członkiem Towarzystwa Naukowego KUL oraz Studiorum Novi Testamenti Societas.
   26 maja 1988 roku został mianowany na biskupa tytularnego Mascula i pomocniczego chełmińskiego. Sakrę biskupią przyjął 25 czerwca 1988 roku. Nadal wykładał na KUL (do 1995 roku – przez 25 lat), jak również w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Ponadto od 1992 roku prowadził wykłady na Wydziale Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego. 25 marca 1992 roku został mianowany przez papieża pierwszym biskupem diecezji pelplińskiej. W latach 1996-2001 był przewodniczącym Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski.
   Wypromował 4 doktorów i 150 magistrów. Był autorem kilku książek oraz kilkuset artykułów, haseł encyklopedycznych, kazań, wywiadów i redaktorem kilku prac zbiorowych. W 2009 roku za swoje osiągnięcia i zasługi otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2009).
   Zmarł 25 kwietnia 2012 roku w Starogardzie Gdańskim.