"Ptaki Lubelszczyzny"
|
Rafał Siek, wystawa fotografii
|
Wystawa przedstawia pewien fragment avifauny Lubelszczyzny – regionu obfitującego w całą masę różnorodnych siedlisk, dogodnych dla wielu gatunków ptaków. Jest również promocją książki "Ptaki Lubelszczyzny", będącej owocem wieloletniej pracy wielu wybitnych naukowców, badaczy i osób pasjonujących się ornitologią.
|

|
|

|
Błotniak łąkowy (Circus pygargus) Związany jest głównie z otwartymi torfowiskami niskimi, rozległymi, wilgotnymi łąkami i roślinnością szuwarową dolin rzecznych. Niegdyś najwyższą jego liczebność notowano na chełmskich torfowiskach węglanowych. Od końca lat '80. XX w. rozpoczął zasiedlanie terenów użytkowanych rolniczo - zwłaszcza łanów żyta. Jego lęgowiska koncentrują się na Polesiu (w północno-wschodniej części Lubelszczyzny) oraz dolinach rzek prawie całego regionu. Jest nieco mniejszy od pospolitego błotnika stawowego. Wielkość ciała 43 cm, rozpiętość skrzydeł 105 cm |
|
Kormoran (Phalacrocorax carbo) Lubelszczyznę próbował zasiedlić w 1983 roku. W ciągu ostatnich 20 lat odnotowano stanowiska lęgowe tego gatunku w trzech miejscach: na zbiorniku Mosty, stawach w Sosnowicy i w Siemieniu. Największa znana kolonia liczyła 30 par. Obecnie nie gniazduje - ostanie lęgi odnotowano w 2000 r. Jest prześladowany na stawach przez rybaków z powodu swojej żarłoczności. Wielkość ciała 90 cm, rozpiętość skrzydeł 140 cm. |

|
|

|
Kraska (Coracias garrulus) W ostatnim dziesięcioleciu ten piękny ptak zniknął prawie zupełnie z krajobrazu Lubelszczyzny. Kiedyś zasiedlał obrzeża lasów, kęp śródpolnych zadrzewień i szpalery dziuplastych drzew wśród łąk. Obecnie znane stanowisko liczące około 20 par znajduje się na Równinie Biłgorajskiej. Główną przyczyną spadku jego liczebności jest wysoka śmiertelność na zimowiskach i w okresie wędrówek. Zagrożeniem jest również brak miejsc lęgowych (wycinanie dziuplastych drzew), zmniejszenie bazy pokarmowej i drapieżnictwo. Wielkość ciała 32 cm, rozpiętość skrzydeł 62 cm. |
|
Puchacz (Bubo bubo) Nasza największa sowa, preferuje lasy i drzewostany położone w pobliżu stawów, jezior czy śródleśnych bagien. Na Lubelszczyźnie zasiedla prawie wyłącznie rejon położony w części Polesia Podlaskiego i południowej Niziny Podlaskiej (doliny Tyśmienicy i dolnego Wieprza). Wielkość ciała 68 cm, rozpiętość skrzydeł 165 cm. |

|
|

|
Zimorodek (Alcedo atthis) Zasiedla doliny nieuregulowanych rzek różnej wielkości. Najliczniejszy w dolinie Bugu. Poza tym gniazduje w skarpach i urwiskach w pobliżu jezior, stawów, ale i niekiedy w znacznej odległości od wody. Zagrożeniem dla zimorodka są regulacje rzek i strumyków (niszczenie linii brzegowej i wycinanie drzewiastej i krzewiastej roślinności przybrzeżnej). Wielkość ciała 17 cm, rozpiętość skrzydeł 26 cm. |
|
Rycyk (Limosa limosa) Zasiedla łąki i pastwiska w dolinach rzek i na obrzeżach torfowisk. Spotkać go można najczęściej we wschodnich i północnych rejonach naszego regionu, a zwłaszcza w dolinach Tyśmienicy, Wieprza, Wisły, Bugu, Huczwy. Wielkość ciała 41 cm, rozpiętość skrzydeł 72 cm. |

|
|

|
Dubelt (Gallinago media) Spotykany jest w niewielu miejscach na otwartych torfowiskach lub łąkach (Bagno Bubnów, chełmskie torfowiska węglanowe i okolice Zamościa). Należy do najrzadszych ptaków na Lubelszczyźnie. Wielkość ciała 28 cm, rozpiętość skrzydeł 49 cm. |
|
Kulik wielki (Numenius arquata) To ptak rozległych, otwartych torfowisk i wilgotnych łąk. Na Lubelszczyźnie występuje jedynie w granicach Polesia Podlaskiego. Należy do najcenniejszych naszych gatunków lęgowych. Jego liczebność znacznie spadła w związku z melioracjami torfowisk i dolin rzecznych w latach 1960 - 1970. Wielkość ciała 55 cm, rozpiętość skrzydeł 95-110 cm. |

|
|

|
Łabędź niemy (Cygnus olor) Zasiedla stawy, jeziora, starorzecza, torfianki i zbiorniki retencyjne w całym regionie. Najwięcej stanowisk lęgowych znajduje się w dolinach dolnego Wieprza i Tyśmienicy. Na Lubelszczyźnie pierwsze lęgi łabędzia niemego odnotowano w końcu lat '50 XX w. Liczebność populacji zwiększyła się wyraźnie dopiero w latach '70. XX wieku. Obecnie gniazduje u nas około 250 par. Obserwowany jest również zimą. Samica jest nieco mniejsza od samca. Wielkość ciała 155 cm, rozpiętość skrzydeł 235 cm. |
|
Żuraw (Grus grus) Gniazduje w podmokłych olszach o kępowej strukturze, na otwartych torfowiskach niskich i śródleśnych bagienkach. W naszym regionie można go obserwować na północy (Polesie Podlaskie, Równina Lubartowska) i na południu (Puszcza Solska). Jest naszym największym gatunkiem. Wielkość ciała 115 cm, rozpiętość skrzydeł 220 cm. |
Rafał Siek
|
 |
|
Rafał Siek - urodzony w roku 1975 - z wykształcenia inżynier-technolog, z zamiłowania ornitolog. Fotografuje od 1991 roku, jego ulubionym tematem fotografii są ptaki spotykane o różnych porach roku i w różnych środowiskach. Członek Związku Polskich Fotografików Przyrodniczych i Lubelskiego Towarzystwa Ornitologicznego. Jego zdjęcia publikowane były w albumach, informatorach przyrodniczych i czasopismach (między innymi w "Przyrodzie Polskiej") oraz prezentowane na wystawach zbiorowych ZPFP.
|
"Fotografowanie przyrody to wspaniały sposób na życie, niekończąca się przygoda i możliwość oglądania z bliska tego, co odległe. Każde zdjęcie to opowieść. Dni przygotowań, pracy w terenie. Godziny spędzone w przemyślnych ukryciach po to by zarejestrować ułamek sekundy. Na zdjęciach zatrzymać czas..."
|
Więcej prac tego Autora: witryna Miejskiego Domu Kultury nr 2 w Lublinie
|
Ekspozycja: wrzesień-październik 2006 r.
|
Autor: Jan Wasilewski
Ostatnia aktualizacja: 06.06.2008, godz. 09:21 - Jan Wasilewski