"Ptaki Lubelszczyzny"

Rafał Siek, wystawa fotografii

  Wystawa przedstawia pewien fragment avifauny Lubelszczyzny – regionu obfitującego w całą masę różnorodnych siedlisk, dogodnych dla wielu gatunków ptaków. Jest również promocją książki "Ptaki Lubelszczyzny", będącej owocem wieloletniej pracy wielu wybitnych naukowców, badaczy i osób pasjonujących się ornitologią.
 

 Błotniak łąkowy (Circus pygargus)


 

 Kormoran (Phalacrocorax carbo)


Błotniak łąkowy (Circus pygargus)
Związany jest głównie z otwartymi torfowiskami niskimi, rozległymi, wilgotnymi łąkami i roślinnością szuwarową dolin rzecznych. Niegdyś najwyższą jego liczebność notowano na chełmskich torfowiskach węglanowych. Od końca lat '80. XX w. rozpoczął zasiedlanie terenów użytkowanych rolniczo - zwłaszcza łanów żyta. Jego lęgowiska koncentrują się na Polesiu (w północno-wschodniej części Lubelszczyzny) oraz dolinach rzek prawie całego regionu. Jest nieco mniejszy od pospolitego błotnika stawowego. Wielkość ciała 43 cm, rozpiętość skrzydeł 105 cm

Kormoran (Phalacrocorax carbo)
Lubelszczyznę próbował zasiedlić w 1983 roku.
W ciągu ostatnich 20 lat odnotowano stanowiska lęgowe tego gatunku w trzech miejscach: na zbiorniku Mosty, stawach w Sosnowicy i w Siemieniu.
Największa znana kolonia liczyła 30 par.
Obecnie nie gniazduje - ostanie lęgi odnotowano w 2000 r. Jest prześladowany na stawach przez rybaków z powodu swojej żarłoczności.
Wielkość ciała 90 cm, rozpiętość skrzydeł 140 cm.
 

 Kraska (Coracias garrulus)


 

 Puchacz (Bubo bubo)


Kraska (Coracias garrulus)
W ostatnim dziesięcioleciu ten piękny ptak zniknął prawie zupełnie z krajobrazu Lubelszczyzny. Kiedyś zasiedlał obrzeża lasów, kęp śródpolnych zadrzewień i szpalery dziuplastych drzew wśród łąk. Obecnie znane stanowisko liczące około 20 par znajduje się na Równinie Biłgorajskiej.
Główną przyczyną spadku jego liczebności jest wysoka śmiertelność na zimowiskach i w okresie wędrówek. Zagrożeniem jest również  brak miejsc lęgowych (wycinanie dziuplastych drzew), zmniejszenie bazy pokarmowej i drapieżnictwo.
Wielkość ciała 32 cm, rozpiętość skrzydeł 62 cm.
Puchacz (Bubo bubo)
Nasza największa sowa, preferuje lasy i drzewostany
położone w pobliżu stawów, jezior czy śródleśnych bagien. Na Lubelszczyźnie zasiedla prawie wyłącznie rejon położony w części Polesia Podlaskiego i południowej Niziny Podlaskiej (doliny Tyśmienicy i dolnego Wieprza). Wielkość ciała 68 cm, rozpiętość skrzydeł 165 cm.
 

 Zimorodek (Alcedo atthis)


 

 Rycyk (Limosa limosa)


Zimorodek (Alcedo atthis)
Zasiedla doliny nieuregulowanych rzek różnej wielkości. Najliczniejszy w dolinie Bugu. Poza tym gniazduje w skarpach i urwiskach w pobliżu jezior, stawów, ale i niekiedy w znacznej odległości od wody. Zagrożeniem dla zimorodka są regulacje rzek i strumyków (niszczenie linii brzegowej i wycinanie drzewiastej i krzewiastej roślinności przybrzeżnej).
Wielkość ciała 17 cm, rozpiętość skrzydeł 26 cm.
Rycyk (Limosa limosa)
Zasiedla łąki i pastwiska w dolinach rzek i na obrzeżach torfowisk. Spotkać go można najczęściej we wschodnich i północnych rejonach naszego regionu, a zwłaszcza w dolinach Tyśmienicy, Wieprza, Wisły, Bugu, Huczwy.
Wielkość ciała 41 cm, rozpiętość skrzydeł 72 cm.
 

 Dubelt (Gallinago media)


 

 Kulik wielki (Numenius arquata)


Dubelt (Gallinago media)
Spotykany jest w niewielu miejscach na otwartych
torfowiskach lub łąkach (Bagno Bubnów, chełmskie
torfowiska węglanowe i okolice Zamościa).
Należy do najrzadszych ptaków na Lubelszczyźnie.
Wielkość ciała 28 cm, rozpiętość skrzydeł 49 cm.
Kulik wielki (Numenius arquata)
To ptak rozległych, otwartych torfowisk i wilgotnych łąk. Na Lubelszczyźnie występuje jedynie w granicach
Polesia Podlaskiego. Należy do najcenniejszych naszych gatunków lęgowych. Jego liczebność znacznie spadła w związku z melioracjami torfowisk i dolin rzecznych w latach 1960 - 1970.
Wielkość ciała 55 cm, rozpiętość skrzydeł 95-110 cm.
 

 Łabędź niemy (Cygnus olor)


 

 Żuraw (Grus grus)


Łabędź niemy (Cygnus olor)
Zasiedla stawy, jeziora, starorzecza, torfianki i zbiorniki retencyjne w całym regionie. Najwięcej stanowisk lęgowych znajduje się w dolinach dolnego Wieprza i Tyśmienicy.
Na Lubelszczyźnie pierwsze lęgi łabędzia niemego
odnotowano w końcu lat '50 XX w. Liczebność populacji zwiększyła się wyraźnie dopiero w latach '70. XX wieku. Obecnie gniazduje u nas około 250 par. Obserwowany jest również zimą. Samica jest nieco mniejsza od samca.
Wielkość ciała 155 cm, rozpiętość skrzydeł 235 cm.
Żuraw (Grus grus)
Gniazduje w podmokłych olszach o kępowej strukturze, na otwartych torfowiskach niskich i śródleśnych bagienkach. W naszym regionie można go obserwować na północy (Polesie Podlaskie, Równina Lubartowska) i na południu (Puszcza Solska). Jest naszym największym gatunkiem.
Wielkość ciała 115 cm, rozpiętość skrzydeł 220 cm.
Rafał Siek
 Rafał Siek, fotograf ptaków   Rafał Siek - urodzony w roku 1975 - z wykształcenia
inżynier-technolog, z zamiłowania ornitolog.
Fotografuje od 1991 roku, jego ulubionym tematem
fotografii są ptaki spotykane o różnych porach roku
i w różnych środowiskach.
Członek Związku Polskich Fotografików Przyrodniczych
i Lubelskiego Towarzystwa Ornitologicznego.
Jego zdjęcia publikowane były w albumach,
informatorach przyrodniczych i czasopismach
(między innymi w "Przyrodzie Polskiej")
oraz prezentowane na wystawach zbiorowych ZPFP.
"Fotografowanie przyrody to wspaniały sposób na życie,
niekończąca się przygoda i możliwość oglądania
z bliska tego, co odległe. Każde zdjęcie to opowieść.
Dni przygotowań, pracy w terenie. Godziny spędzone
w przemyślnych ukryciach po to by zarejestrować
ułamek sekundy. Na zdjęciach zatrzymać czas..."


Więcej prac tego Autora: witryna Miejskiego Domu Kultury nr 2 w Lublinie



Ekspozycja: wrzesień-październik 2006 r.
Autor: Jan Wasilewski
Ostatnia aktualizacja: 06.06.2008, godz. 09:21 - Jan Wasilewski