Prymas Tysiąclecia był szczególnie oddany Matce Bożej. Podkreślał: „Maryja – drogą Boga ku człowiekowi i drogą człowieka ku Bogu”. Całe życie Kardynała wyznaczała głęboka ufność i miłość do Matki Najświętszej. W swoich wypowiedziach wielokrotnie odwoływał się m.in. do Jej „macierzyńskiej opieki i dobroci”, mówił:
„Maryja wybiera sobie zawsze miejsca ubożuchne, opuszczone i zapomniane. Właśnie tam, gdzie jest największa niedola i opuszczenie, chce pokazać światu i niebu, że jest na tej ziemi Matka, która czuwa…”. S. Wyszyński, Czas to miłość, wyb. i oprac. Instytut Prymasowski
W 1953 roku Ksiądz Prymas dokonał Aktu Osobistego Oddania się Matce Bożej: „Święta Maryjo, Bogurodzico Dziewico, obieram sobie dzisiaj Ciebie za Panią, Orędowniczkę, Patronkę, Opiekunkę i Matkę moją. Postanawiam sobie mocno i przyrzekam, że Cię nigdy nie opuszczę, nie powiem i nie uczynię nic przeciwko Tobie. Nie pozwolę nigdy, aby inni cokolwiek czynili, co uwłaczałoby czci Twojej. Błagam Cię, przyjmij mnie na zawsze za sługę i dziecko swoje. Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach duszy i ciała oraz w pracy kapłańskiej dla innych. Oddaję się Tobie, Maryjo, całkowicie w niewolę, a jako Twój niewolnik poświęcam Ci ciało i duszę moją, dobra wewnętrzne i zewnętrzne, nawet wartość dobrych uczynków moich, zarówno przeszłych jak obecnych i przyszłych, pozostawiając Ci całkowite i zupełne prawo rozporządzania mną i wszystkim bez wyjątku, co do mnie należy, według Twego upodobania, ku większej chwale Boga, w czasie i w wieczności. Pragnę przez Ciebie, z Tobą, w Tobie i dla Ciebie stać się niewolnikiem całkowitym Syna Twojego, któremu Ty, o Matko, oddaj mnie w niewolę, jak ja Tobie oddałem się w niewolę. Wszystko, cokolwiek czynić będę, przez Twoje Ręce Niepokalane, Pośredniczko łask wszelkich, oddaję ku chwale Trójcy Świętej – Soli Deo! Maryjo Jasnogórska, nie opuszczaj mnie w pracy codziennej i okaż swe czyste Oblicze w godzinę śmierci mojej. Amen”. M. Okońska, Wszystko postawił na Maryję, Warszawa 2001, s. 6.
Słowa Kardynała: „Wszystko postawiłem na Maryję” ukazują nie tylko kierunek Jego kapłańskiej drogi, ale stają się również ważnym podsumowaniem doświadczeń, które Go ukształtowały oraz nauki płynącej z życia i dzieł Prymasa, który wskazywał:
„Maryja wiecznie daje nam Boga. Świat musi tę prawdę widzieć, musi ją uznać i chcieć nią żyć. Nie ma innej drogi do Boga, jak tylko przez ręce Maryi. Bóg sam nie chce inaczej udzielać się światu, jak tylko z ramion Maryi”. S. Wyszyński, Czas to miłość, wyb. i oprac., Instytut Prymasowski
|
|
|
|
M. Okońska, Wszystko postawił na Maryję, Warszawa 2001. (okładka: A. Wieczorek)
|
|
|
|
|
|
Ostatnia aktualizacja: 28.04.2021, godz. 23:50 - Małgorzata Augustyniuk