Pamiętnik wystaw

Wystawy w Bibliotece Uniwersyteckiej KUL od 2000 roku

 

'Hospicjum to też życie'

 

Otwarcie wystawy:
piątek 17 X 2008 roku,
parter, godzina 12

 Wystawa BU KUL - 'Hospicjum to też życie'

 

 Wystawa: 'Hospicjum to też życie'

Fotorelacja z otwarcia
GALERIA

 

 

  W środowiskach medycznych wielu krajów występuje przekonanie o priorytecie intensywnego leczenia. Brak jest miejsca dla pacjentów, w przypadku których zakończono terapię . Wzrastająca liczba osób cierpiących na choroby nowotworowe i drastycznie wysoka śmiertelność uwidaczniają coraz wyraźniej problem opieki nad osobami w terminalnym stadium choroby. Dlatego też od pewnego czasu możemy być świadkami szybkiego rozwoju różnych form pomocy ludziom dotkniętym coraz liczniejszymi chorobami i demencją starczą.

 

  Współczesny model opieki hospicyjnej stworzyła Cicely Saunders - lekarz medycyny, która w 1967 roku utworzyła w Londynie specjalistyczny ośrodek opieki nad umierającymi - Hospicjum Świętego Krzysztofa. Placówka ta stała się modelem tego typu instytucji, znanym na całym świecie. Dr Cicerly Saunders, Polka z pochodzenia, odwiedziła kilka razy kraj swoich przodków. Jej wizyta w 1978 roku przyczyniła się do powstania pierwszego w Polsce hospicjum - Hospicjum Świętego Łazarza w Krakowie.    Cicely Saunders

Cicely Saunders

 

 Ks. Eugeniusz Dutkiewicz

Ks. Eugeniusz Dutkiewicz
(1947-2002)
    Podstawy do rozwoju ruchu hospicyjnego w Polsce stworzył ks. Eugeniusz Dutkiewicz. Urodził się 16 lipca 1947 roku w Sianowie koło Koszalina. W 1965 roku rozpoczął nowicjat u Księży Pallotynów w Ząbkowicach Śląskich. W latach 1966-1972 był studentem Wyższego Seminarium Duchownego Pallotynów w Ołtarzewie koło Warszawy. W 1972 roku otrzymał święcenia kapłańskie. 1 listopada 1974 roku otrzymał tytuł magistra teologii na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Już jako kleryk zaangażował się w posługę chorym w szpitalach. Był pierwszym Krajowym Duszpasterzem Hospicyjnym przy konferencji Episkopatu Polski oraz założycielem i prezesem Zarządu Ogólnopolskiego Forum Ruchu Hospicyjnego. Szczególną troską księdza Dutkiewicza była formacja duszpasterzy hospicjum i służby zdrowia. Utworzony przez niego program formacyjny jest do dziś stosowany jako metoda przygotowania do pracy w duszpasterstwie służby zdrowia i posłudze hospicyjnej dla seminarzystów i kapelanów. W latach 1997-2002 był inicjatorem budowy Domu Hospicyjnego w Gdańsku, którą potem nadzorował. Ks. Eugeniusz Dutkiewicz zmarł 11 września 2002 roku.

 

  Przez wiele stuleci umieranie w obecności rodziny i bliskich było sytuacją normalną i wspólnym elementem życia. Wiązało się to również z wielopokoleniowym modelem rodziny, w którym młodzi ludzie dorastali w obecności starszych, przeżywając razem zarówno radosne jak i smutne chwile. Współcześnie taki model rodziny i takie przeżywanie śmierci jej członka należą do rzadkości. Nowoczesne społeczeństwa uciekają przed starością i towarzyszeniu bliskim w chorobie i w ich odchodzeniu.

  Leczenie szpitalne ludzi nieuleczalnie chorych jest coraz częściej niemożliwe i dlatego tworzenie hospicjów i domów opieki paliatywnej jest rozwiązaniem idealnym. Zwrócił już na to uwagę w 1989 roku J. Drążkiewicz w swojej publikacji W stronę człowieka umierającego. O ruchu hospicjów w Polsce, Buckingham R. W. w The handbook of hospice care czy Ch. Metz, M. Wild, A. Heller w najnowszej publikacji z 2008 roku - Balsam für Leib und Seele.

 

 'Hospicjum to też życie'

J. W. Drążkiewicz:
W stronę człowieka
umierającego.
O ruchu hospicjów w Polsce
   'Hospicjum to też życie'

R. W. Buckingham:
The handbook
of hospice care
   'Hospicjum to też życie'

Ch. Metz, M. Wild, A. Heller:
Balsam fur Leib und Seele

 

  Chory ma zapewnioną opiekę medyczną, pielęgniarską oraz duchową: psychologa, księdza oraz ludzi dobrej woli pracujących społecznie. Wolontariusze pomagają nie tylko samemu pacjentowi, towarzysząc mu w chorobie ale także jego rodzinie. Szeroko o tym zagadnieniu pisze ks. P. Krakowiak, A. Modlinska, J. Binnebesel w Podręczniku koordynatora wolontariatu hospicyjnego, czy też B. Kromlicka w książce Wolontariusz w służbie człowiekowi umierającemu.

 

 'Hospicjum to też życie'

Ks. P. Krakowiak,
A. Modlinska, J. W. Binnebesel:
Podręcznik koordynatora
wolontariatu hospicyjnego
   'Hospicjum to też życie'

Barbara Kromlicka:
Wolontariusz w służbie
człowiekowi umierającemu

 

  Choroba, cierpienie czy pobyt w hospicjum wyzwala przemyślenia o własnym końcu życia i wpływa na nasze postawy i wartości. Wiele osób przewartościowuje swoje życie w obliczu śmierci  swoich bliskich i w obliczu własnego umierania. W takich momentach  ważna jest posługa duszpasterska i duchowa. Pisze o tym ks. M.Kalinowski w książce Duszpasterstwo hospicyjne oraz Kathy Kalina w publikacji Akuszerka dusz. Opieka duchowa nad umierającymi.

 

 'Hospicjum to też życie'

Ks. M. Kalinowski:
Duszpasterstwo hospicyjne
   'Hospicjum to też życie'

Kathy Kalina:
Akuszerka dusz.
Opieka duchowa
nad umierającymi

 

  Szczególną rolę mają do spełnienia wolontariusze pracujący z dziećmi. Ucząc się z nimi i bawiąc dają dzieciom namiastkę życia jakie prowadzą ich zdrowi rówieśnicy, pomagając w realizacji dziecięcych marzeń dają im dużo radości.

  Idea hospicjów to idea młoda, co pokazuje zgromadzona literatura. Na świecie pierwsze publikacje ukazywały się na przełomie lat 60. i 70. XX w., a w Polsce zaczęto pisać o tym zagadnieniu w latach 80. O hospicjach i opiece paliatywnej pisze się coraz więcej i są to nie tylko publikacje książkowe ale też czasopisma, np. Medi, Hospicjum to też życie, Die Hospiz-Zeitschrift lub Mały Książę.

 

 'Hospicjum to też życie'    'Hospicjum to też życie'

 

 'Hospicjum to też życie'

A. Armstrong-Dailey,
S. Zarbock:
Hospice care for Children

   'Hospicjum to też życie'

T. Dangel:
Domowa opieka paliatywna
nad dziećmi w Polsce

 

 Choroba, również ta nieuleczalna, dotyka zarówno dzieci jak i osoby dorosłe. I to właśnie dlatego literatura dotycząca cierpienia i śmierci dzieci rozpoczyna wystawę. Możemy tu znaleźć książki o opiece nad dzieckiem zarówno w hospicjum (Hospice care for Children - A. Armstrong-Dailey, S. Zarbock: Kinderhospizarbeit Begleitung auf der Lebensweg), jak i o formach pomocy dzieciom chorym przebywającym w domu (T. Dangel: Domowa opieka paliatywna nad dziećmi w Polsce).

 

  Człowiek stary, chory, ze swoim ułomnym ciałem pozostaje człowiekiem. Lekarze, opiekunowie, wolontariusze zajmują się nie chorobą, ale człowiekiem w chorobie. Temu zagadnieniu jest poświecone wiele publikacji, ale na zwrócenie uwagi zasługują: Humanizacja opieki medycznej ludzi w wieku starszym pod red. Kazimierza Imielińskiego, Pomoc i opieka w starości B. Kromlickiej czy Demenz und Hospiz pod red. Klaus-Peter Buchmann.

 

 'Hospicjum to też życie'

Humanizacja opieki medycznej ludzi w wieku starszym
Redakcja:
Kazimierz Imieliński
   'Hospicjum to też życie'

Barbara Kromlicka:
Pomoc i opieka w starości
   'Hospicjum to też życie'

Demenz und Hospiz
Redakcja:
Klaus-Peter Buchmann

 

  W starzejącym się społeczeństwie zwraca sie szczególną uwagę na dobrą śmierć czyli godną śmierć. Opieka i towarzyszenie w ostatnich miesiącach, tygodniach czy nawet dniach życia człowieka przez osoby kompetentne  i przygotowane do spełnienia tej misji staje się bardzo ważne. Zwracają na to uwagę między innymi autorzy następujących publikacji: W. Szczawiński: Myśli przy końcu drogi, D. Kessler: Śmierć jest częścią życia, C. Seale: Constructing death czy E. Kubler-Ross, On death and dying.

 

 'Hospicjum to też życie'

W. Szczawiński:
Myśli przy końcu drogi
   'Hospicjum to też życie'

D. Kessler:
Śmierć
jest częścią życia
   'Hospicjum to też życie'

C. Seale:
Constructing death
   'Hospicjum to też życie'

E. Kubler-Ross:
On death and dying

 

  Cierpienie jest jednym z tych problemów, z którymi ludzkość zmaga się od tysiącleci, wciąż na nowo szukając odpowiedzi na wiele związanych z nim pytań. Jan Paweł II podczas całego swojego pontyfikatu pochylał się nad ludźmi chorymi, starymi i cierpiącymi. Misja Namiestnika Chrystusa wobec chorych i cierpiących kojarzy się przede wszystkim z nauczaniem. Dokumenty papieskie obfitują w listy i orędzia publikowane przy okazji kolejnych Światowych Dni Chorego. Z papieskiego nauczania o cierpieniu nie można wnioskować o beznadziei choroby. Nie kwestionując jej szczególnego charakteru w aspekcie zbawczych możliwości, Papież zachęcał do walki o zdrowie. W 1995 roku wzywał, by w każdych warunkach chronić życie ciężko chorych. Podczas wielu audiencji podkreślał niezbywalne prawo każdego człowieka do życia, od jego poczęcia aż do naturalnej śmierci. Papieska wrażliwość na chorych owocuje nie tylko nauczaniem. Papież wielokrotnie apelował o modlitwę w intencji chorych i cierpiących. Zachęcał też wolontariuszy do pielęgnowania i troski o najbardziej potrzebujących. Wielokrotnie apelował do władz oraz do społeczeństw, by nie przechodzić obojętnie obok osób ciężko chorych i ich rodzin.

  Odpowiedzią na te i inne apele są coraz liczniejsze akcje społeczne. Kampania społeczno-medialna "Zdążyć z prawdą" zorganizowana w 2005 roku miała na celu zwrócenie uwagi na problem komunikacji z osobami ciężko chorymi i umierającymi oraz z ich rodzinami.

  Tegoroczna akcja "Umierać z godnością" i sformułowane we współpracy z dr n. med. Małgorzatą Krajnik, konsultantem krajowym w dziedzinie medycyny paliatywnej, i ks. dr Piotrem Krakowiakiem prawa człowieka umierającego mają zwrócić uwagę społeczną na fakt, że człowiek w obliczu śmierci jest bezbronny i wymaga wsparcia i czyjejś obecności. Ma zmusić nas do zadania sobie pytań: jak poradzić sobie z umieraniem, jak pomóc okazując miłość i szacunek odchodzącemu człowiekowi i jego rodzinie i jak zmienić służbę zdrowia by jak najwięcej w takich chwilach pomagała, a nie przeszkadzała.

Justyna Erd

 

 Wystawa: 'Hospicjum to też życie' - parter

Prezentacja publikacji w gablotach (parter)

 


Publikacje

 

 'Hospicjum to też życie' - czasopisma

Czasopisma
GALERIA
 'Hospicjum to też życie' - wydawnictwa polskie

Wydawnictwa polskie
GALERIA
 'Hospicjum to też życie' - wydawnictwa zagraniczne

Wydawnictwa zagraniczne
GALERIA

 

  Dwumiesięcznik "Hospicjum to też życie"

Dwumiesięcznik hospicyjny "Hospicjum to też życie" (tu: nr 1, 2006)

 

 Wystawa: 'Hospicjum to też życie' - prezentacja publikacji    Wystawa: 'Hospicjum to też życie' - prezentacja publikacji 
Prezentacja publikacji w gablotach (parter)

 

 Wystawa: 'Hospicjum to też życie'

   Wystawa: 'Hospicjum to też życie'

Wystawa 'Hospicjum to też życie', Biblioteka Główna KUL (parter)

 

 

 Hospicjum im. Małego Księcia w Lublinie

www.hospicjum.lublin.pl

 

 Zostań wolontariuszem hospicyjnym

www.wolontariat.hospicja.pl

   Lubelskie Towarzystwo Przyjaciół Chorych

www.hospicjum-
samarytanin.pl

 

 

Przygotowanie wystawy:
Oddział Gromadzenia i Uzupełniania Zbiorów
Sekcja Gromadzenia Książki Obcej
Obróbka plików graficznych i prezentacja wystawy na stronie:
Artur Podsiadły
Współpraca redakcyjna: (jkw)


Autor: Artur Podsiadły
Ostatnia aktualizacja: 29.01.2009, godz. 13:35 - Artur Podsiadły