Biblioteka Uniwersytecka

„Chrystus ustala naprzód hierarchię wartości. Więcej jest warta dusza człowieka i sam człowiek aniżeli rzecz” – mówił Prymas Tysiąclecia we Wrocławiu 11 maja 1971 roku. Z nauczania Kardynała wypływa myśl skupiona wokół godności osoby ludzkiej: 

„Godność człowieka jest tak nieskończona, że człowiek nigdy nie ustaje, nigdy się nie kończy, zawsze – zgodnie z wolą Bożą – trwa dalej. Patrzymy w przyszłość Polski Chrześcijańskiej w duchu tego, co nam każe Chrystus, Ten, o którym powiedziano: »Oto Człowiek« – i pragniemy, aby o każdym z nas powiedziano: »Oto człowiek!«” 

Jasna Góra, 3 maja 1966 roku

Prymas w liście pasterskim na Wielki Post w 1967 roku pisał: 

„Zaczynamy pracę, która potrwa długie lata. Prowadzić ją będziemy w »SPOŁECZNEJ KRUCJACIE MIŁOŚCI«. Wszak Chrystus Pan, który przyszedł odnowić oblicze ziemi, jako kamień węgielny wszelkiej odnowy »w duchu i w prawdzie«, ogłosił swoje największe i pierwsze przykazanie; »Będziesz miłował Pana Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem«. – Drugie zaś, podobne temu: »Będziesz miłował bliźniego, jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i prorocy« (Mt 22,37 n) >”. 

S. Wyszyński, Idzie nowych ludzi plemię. Wybór przemówień i rozważań,  

Poznań 1973, s. 221. 

Kardynał Stefan Wyszyński podkreślał, że ludzie wierzący muszą być szczególnie wrażliwi na krzywdę innych: 

„Niedostatek wielu rodzin, zwłaszcza liczebnych, ludzi starych, samotnych, opuszczonych i cierpiących niech zawsze porusza wasze serca. Pamiętajcie, że nic tak nie kształtuje serc ludzkich, nic tak nie uczy subtelności i delikatności, jak zaradzanie niedostatkom i cierpieniom innych”. 

Warszawa–Gniezno, Wielki Post, 1967 roku